Beste lezers, we zijn nu 2 dagen bij de ouders van Wasana in Phu Khieo en moeten erg wennenaan het slapen zonder airco. Het is in de nacht nog rond de 30 graden en erg benauwd. We hebben wel een grote ventilator op de kamer staan, maar die kan niet voorkomen dat je in het zweet ligt te draaien. Verder zijn de matrassen rond de 1.60 meter lang en dan steek in toch 20 centimeter uit. Ach, het zal vast wel wennen.

De auto van de familie van Wasana, de broers en zus delen de auto, was voor mij onduidelijke redenen nog niet beschikbaar. Lot is het Thaise woord voor auto, voor alle duidelijkheid voor de titel van dit verhaal. De auto stond in Chonburi, een uur rijden van Bangkok en de sleutels waren weer ergens anders. Toen de auto wel beschikbaar was, belde de jongste broer dat de remmen niet in orde waren. Ik ga niet rijden met kapotte remmen en met kinderen achterin, zeker niet in Thailand. De auto moest dus gemaakt worden. Dinsdag om 12.00 uur zou die in Bangkok zijn. Thaise tijd dus, maar broer kwam om 17.00 uur. Hij had mogelijk rekening gehouden met de 5 uur tijdsverschil tussen Nederland en Thailand, al zaten we hier al drie weken. Bij aankomst van de auto bleek ook de verwarming, die hier natuurlijk voor verkoeling moet zorgen niet te werken. Dus maar weer naar de garage, want rijden met een temperatuur van 38 graden en dat zes uur lang is voor onze kinderen niet uit te houden. De auto was diezelfde avond rond 21.00 uur dus echt klaar, maar het was te laat om te vertrekken. Oh, ja de benzinemeter deed het niet, maar volgens haar broer zat de tank bijna vol, hij had er 100 kilometer mee gereden. Als de tank leeg was, ging het lampje branden en kon je nog 20 kilometer rijden.

Na een overnachting in een obscuur hotellletje, waar de kamers 500 bathjes bedragen voor een nacht ( 10 euro ), de kamers waren trouwens wel mooi, zijn we om 09.00 uur op pad gegaan. We mistte de eerste afslag in Bangkok en moesten daardoor door de drukke ochtendspits, dwars door de stad. Het kostte ons bijnaeen uur. Buiten de stad reden we lekker door, maar na 93 kilometer reed ik op de 3e rijstrook een vaartje van 100 kilometer per uur toen alle vermogen wegviel. Met veel kunst en vliegwerk lukte het mij de auto zonder schade op een uitvoegstrook tot stilstand te krijgen. Kort daarop kwam er een man van de bromtaxi ( ja dat kan op de Thaise snelweg) en die luisterde naar de auto en vertrok zonder iets te zeggen met Wasana achterop. Daar stond ik met een kapotte auto en twee kinderen ergens in Thailand langs de snelweg. Het viel anderen ook op, want na 15 minuten kwam er een politieauto van de snelwegpolitie aanrijden. Er stapte een keurig geklede politieman met donkere zonnebril uit die naar mij toe liep en twee meter voor mij in de houding sprong. Zou hij weten dat ik ook bij de politie werk? Hij vroeg iets. Ik kon alleen maar antwoorden : Lot is kapot. Mijn Thais schoot duidelijk tekort. Gelukkig kwam Wasana terug met de bromtaxi en een jerrycan benzine. Toen die in de auto zat deed hij het weer. De politie weg en wij naar een tankstation. De benzinetank bleek helemaal leeg te zijn. Na deze vol te hebben gegooid deed de benzinemeter het ook ineens weer. Hij stond helemaal op vol !! Wij vlug weer op pad, maar na een uur rijden stond de meter ineens weer op leeg. Zou de tank lekken? Wij weer tanken, maar nu kon er maar 7 liter bij. De rest van de reis is goedverlopen en wij zijn weer in Phu Khieo. Er staan nieuwe foto's op de site en deze week zal ik er nog wat opzetten. Voor Rene Bakker, maak je geen zorgen, mijn hangmat in Phu Khieu is door mijn schoonvader opgehangen en mijn eerste boek is al half uitgelezen. Het Thaise bier smaakt hier erg koud heerlijk.