Einde verhaal

Beste lezers van deze weblog,

aan twee maanden vakantie met ons gezin in Thailand is een einde gekomen. 21 verhalen en 191 foto's verder op deze weblogen we zijn weer veilig thuis. De laatste dagen hebben we veel, nee heel veel ingekocht in allerlei markten, winkelcentra etc in Bangkok. Het kon niet op de ene na de andere aanbieding, maar veel kleintjes maken toch dat je in een paar dagen veel geld kwijt bent. Britt en Winston waren die tijd bij tante Ke en oma in het apartement in Bangkok, in de wijk bangkapi en zijn veel op allerlei speeltuinen geweest. Ze hebben zich prima vermaakt en winkelen is niet echt hun ding.

De terugreis was vermoeiend. Britt en Winston hebben we op kunnen houden tot de vlucht om 03.00 uur uit Bangkok vertrok. Aan boord zat een divers gezelschap. Voor ons zat een Chinese man met een klein huilend , nee krijsend kind. Het kind was ontroostbaar omdat moeder om een of andere manier niet mee was. Gelukkig kregen ze voor de start een plaats helemaal achter in het vliegtuig ver weg van ons. Ik heb ze ook niet mee gehoord. Verder zaten er om ons heen een heel gezelschap Tokkies. Volgens mij door de sociale dienst op vakantie gestuurd om de overlast in hun woonbuurt eindelijk eens te beperken. Gelukkig hebben ze veel geslapen aan bord, dus ook dat veel mee. Het vliegtuig was afgeladen, want de schoolvakanties zitten er bijna op. Ook veel Thais/ Nederlandse gezinnen net als ons.

Britt en Winston hebben door hun vermoeidheid demeeste tijd van de vlucht geslapen. Wasana en ondergetekende bijna niet en dat breekt ons nu op. Britt en Winston barsten thuis weer van de energie terwijl wij een flinke jetlag hebben. Vanavond maar flink vroeg naar ons vertrouwde waterbed en direct gaan slapen met de handen boven de lakens.

Thuis aangekomen was het huis helemaal schoon gemaakt en er waren slingers voor onze thuiskomst, pakjes voor de verjaardag van Winston en een mooie bos bloemen. dat doet je wel weer goed na zo'n lange reis. Dit weekend gaan we nog even nagenieten in Friesland voor de zomervakantie echt voorbij is.

Alle lezers, ik heb door de verhalen en foto's mijn eigen vakantiedagboek gemaakt en het is goed bevallen. Een volgende keer ga ik het weer proberen, dus tot een volgend verhaal.....

Moederdag en bouwvakkers

De rijstplanten zitten netjes in de grond en het boerenleven in Phu Khieo staat even stil. Ook het suikerriet is uit de grond en naar de suikerfabriek in Chumpae gebracht. Het geld is binnen en het is tijd om te gaan ( ver ) bouwen. Overal in het dorp zijn drukke bouwactiviteiten aan de gang. Zo zijn een aantal mensen hun grond aan het ophogen. Ze hopen op tijd te zijn voor het echte regenseisoen dat in september begint. Bij de buurtwinkel is het huis helemaal in de nieuwe verf gezet en daarnaast bouwen ze een garage voor een vrachtwagen en een tracor.

Tegenover ons, iets verder richting de rijstvelden is een familie sinds gisteren aan de gang om een nieuw huis te bouwen. Je weet wel een van de kinderen is pas getrouwd en woont nog in bij haar ouders. Ze willen nu een eigen huis en dat bouwt de familie met behulp van anderen. Gisteren ben ik gaan kijken. ik zag een paar stokken in de grond staan en er volgde een flinke discussie in het Thais, die ik maar zeer beperkt kon volgen. Toen werd de vader des huizes er bijgehaald en die kwam met een indrukwekkend A-viertje aangelopen met een paar lijnen erop. Op de kleuterschool in Nederland maken ze een betere tekening. Toch was ineens iedereens het met elkaar eens en begonnen ze met touw de omtrek uit te zetten. Vanmorgen zag ik een aantal mensen met schoppen lopen en ik besloot te gaan helpen. Ze moesten in de harde grond gaten gaan graven voor de balken waarop het huis komt te staan. In de brandende zon en de harde droge grond is een gat van 50 centimeter ineens heel diep. Na ongeveer een half uur stond ik met een rode kop en een lijf vol zweet. Op mijn rechterhand zat een enorme blaar, maar de kuil kon de goedkeuring vinden van de andere en ik was ruimschoots de eerste die klaar was. Ik vond het goed zo, naar huis en fink wat drinken en lekker mango gegeten met zoete plakrijst. Daarna een koude douche en ik was weer het mannetje.

Morgen is het moederdag in Thailand. Het is ook de verjaardag van de Koningin. Haar 77e. Je zal het wel raden, vaderdag is ook de verjaardag van de Koning. Laat die nu op 5 december zijn. Die datum komt me dan ineens weer bekend voor van een andere ' figuur '. Voor de moederdag moet in vandaag even op pad. Iklaat de mooiste foto van Britt, Winston en Pang ( de kleinkinderen ) die ik deze vakantie heb gemaakt, bij een plaatselijke fotograaf uitvergroten en afdrukken. Een mooie lijst erom en dan met wat bloemen erbij. Volgens mij komt dat wel goed. Voor Wasana komt het cadeau wat later, ze wil zelf een tasje uitzoeken in Bangkok. Wat is dat toch met vrouwen en tasjes ?

Gisteren zijn we nog naar een klein stummeer geweest op ongeveer 40 kilometer rijden. Een erg mooi meer met op de achtergrond een grote berg.Het is in de buurt van het plaatsje Non Thong en ongeveer 10 kilometer buiten het stadje Kaset Sombun,kijk maar op het plaatje van Google Earth dat bij dit verhaal hoort. Je kunt er op bamboevlotten met rietendaken over het meer en de rivier varen terwijl je wat eet en drinkt. Het varen kost je 400 bath ( 8 euro ) per uur voor de grote vlotten. Daar kunnen maximaal 40 personen op. Een kleine rekensom leert dat het dan 10 bath per persoon per uur is. We hebben nu alleen aan de wal gegeten op zo'n vlot. Het is toegestaan om zelf eten en of drinken mee te nemen. Volgende keer gaan we dat zeker een keer doen. Voor Jaap den Boer die ook in de buurt familie heeft zeker een aanrader.

Beste moeders, vaders en kinderen, dat was het weer voor deze keer.

Winston's Thaise verjaardag

Morgen 08-08-2009 is het dan zover en is Winston al weer vier jaar oud. Het is dan ook precies 10 dagen voordat we weer in Nederland zijn. Zo te lezen is het weer daar fantastisch, lekker warm, goed om over te schakelen, dus laat het maar even zo blijven.

In Thailand is het niet gebruikelijk om verjaardagen te vieren. Voor onze kinderen maken we een uitzondering en het is toch wel speciaal al je je verjaardag viert in een ver land. Vandaag zijn we nadat we de kinderen naar school hadden gebracht naar de stad gereden om alvast boodschappen te doen. Op de markt veel vlees en groenten gekocht. Allemaal in aparte plastic tasjes die flink in mijn hand sneden. Daarna naar de taartenbakker. Er is er een in Phu Khieo, maar daar moet je niet teveel van voor stellen. Ze bakken zewel vers, maar het zweet brak de arme man uit toen ik vroeg of in plaats van de traditionele versieringen ereen spiderman op kon komen. We gaan het morgen zien. Wel komt er een Thaise tekst op, want dan zou de man zeker moeten worden opgenomen in een psygiatrische kliniek. Daarna naar de drankenwinkel geweest om daar een doos halve lieters Chang bieren een doos frisdrank in te laden.

Morgen begint het verjaardagfeestrond 11.00 uur in de morgen. Er komen 5 monniken op bezoek die in het huis zullen worden ontvangen. Daarna volgt natuurlijk een finke Thaise maaltijd, want iets vieren zonder eten is daar ondenkbaar. Daarna ga ik het dorp rond om alle kinderen op te trommelen en mee te nemen naar het feest van Winston. Ik hoop dat de taart aanslaat, het is in iedergeval de grootste die we konden krijgen.

We blijven dan nog een week in Phu Khieo om op zaterdagochtend 15 augustus naar Muaklek te gaan. We gebruiken dat als tussenstop op de weg naar Bangkok. De reis met de kinderen van 6 uur in de hete auto vind ik teveel. Nu moeten we ongeveer 3 uur rijden en blijven 1 middag en nacht in het Muaklek Paradise resort, waar we al eerder deze reis zijn geweest. We kunnen dan genieten van het zwembad met glijbaan. De dag daarop reizen we naar Bangkok om daar weer in het Siam Society Resort te blijven. Dat is ons goed gevallen, dus waarom iets anders uitzoeken? Deze week komen de foto's van de verjaardag nog op de site. Tot de volgende keer.

Drievoudige spetterpoep

Beste lezers, het is feest in Phu Khieo. Drie dagen lang is er een groots opgezette markt en in de avonduren is er een enorm podium midden in de stad met live muziek en dans. Alle basisscholen zijn vrij tot en met maandag. Zeker een dag extra om een beetje bij te komen. Wij gaan er straks ook heen om natuurlijk eerst even op de markt rond te lopen en vanavond iets op te vangen van de muziek. Ik ken al aardig wat mensen uit de omgeving, dus zal wel veel bekenden tegen het lijf lopen die willen laten zien dat ze een falang ( buitenlander ) kennen. Wasanaheeft al flink wat oud klasgenoten van de middelbare school getroffen, dus we zullen ons wel gaan vermaken.

De afgelopen dagen werden Winston, Pang ( het kleinkind wat bij de ouders van Wasana inwoond) en ondergetekende getroffen door de diaree. Het was flink rennen naar de wc als de kramp weer eens toesloeg en dat gebeurde regelmatig. De lust in wat lekker Thais was ons ineens onbekend geworden. Na een flinke dag vond opa het wel welletjes en verdween op de brommer om na een tijdje weer terug te komen met een pilletje voor ieder van ons. Niet zeuren, iedereen er een innemen en zoveel mogelijk water erna drinken. Nu ben ik niet zo'n liefhebber van medicijnen, maar mij onderdanig Thais opgesteld en ingenomen. We zijn er nu weer helemaal vanaf en de stoelgang is weer normaal te noemen en ook de trek is weer terug. Heeft me wel een kilo of wat gekost, maar dat kon ik wel hebben.

Gisteren was de eerste dag dat het de hele dag heeft geregend. De temperatuur is dan wel aangenaam, rond de 30 graden en een frisse wind. De weg voor het huis van de ouders van Wasana was in een modderpoel veranderd en het water stond daar tot enkelhoogte. De afwatering is slecht en daar in de stromende regen maar wat aan gedaan. Slootjes langs de weg gegraven. Ze stonden eerst te kijken, wat doet die falang nu weer, maar na verloop van tijd zagen ze resultaat en kreeg is zowaar hulp. Allen Winstin was minder enthousiast, hij mistte zijn grote modderplas om in rond te rennen. Van deze dag toch ook mooie foto's gemaakt. ik zet ze in de loop van de week er wel op.

Wat ook leuk is dat we steeds van diverse mensen reacties krijgen op de foto's en verhalen. Ik kan zien dat ze veel worden bekeken en gelezen. Voor ons ook leuk als de vakantie over 2 1/2 week is afgelopen om terug te kijken op deze fantastische tijd.

De tijd leek stil te staan

We zijn nu ruim anderhalve week bij de ouders van Wasana in Phu Khieo, eigenlijk moet ik zeggen in Bang Deng ( het rode dorp ). De gemeente en de belangrijkste plaats heet Phu Khieo of soms ook officeel geschreven als Phu Khiau.

De kinderen gaan sinds een week naar de tempelschool. Het is een mengeling van een peuter- en kleuterschool. Pang de kleindochter van de ouders van Wasana zit daar ook op en het is dus een vertrouwde omgeving voor Britt en Winston. Het gaat ons ervoornamelijk om dat ze veel Thais leren. Tussen de middag moeten de kleinsten nog slapen op school en Winston doet gezellig mee. Britt krijgt dan priveles van de docente.

Ik heb mijn Thiase ritme ook gevonden. Het is rond 19.10 uur donker, daarna eten we buiten aan een tafel en gaan de kinderen met opa en oma onder het muskietenet nog even tv kijken. Ik ga meestal zo rond 20.45 uur naar boven na het nieuws en het weerbericht. De volgende dag ben ik dan rond 06.00 uur weer wakker en na me te hebben gewassen breng ik rond 06.15 uur plakrijst en wat lekkers ( gebakken kip, gekookte groeten of vers fruit ) naar de monnik die elke morgen voorbij komt. Ik krijg dan van hem de zegening voor de dag en weg is hij. Ik kruip dan in mijn hangmat met een boek en geniet van de opkomende zon en de geuren van de omgeving. De tijd stond leek bijna stil te staan.

Toch is het niet helemaal waar. In het dorp hoorde ik dat er ongeveer 10 kilometer buiten de stad Phu Khieo olie was gevonden. Er waren buitenlanders gekomen en de plaats is nu afgezet. Ook komt er volgend jaar een nieuwe rondweg om het steeds drukker wordende verkeer uit het dorp te krijgen. Voor Jaap den Boer : de weg komt aan de zijde van onze dorpen en zal rond de 300 meter van ons huis liggen en doorlopen naar Chumphae. Daar zijn ze een gigantisch groot en mooi hotel aan het bouwen ( bijna klaar ). Wat mij ook opvalt is dat er steeds meer muren tond de huizen en tuinen worden gebouwd. Vaak onvriendelijk met stukken glas er op. Nu nog kan je bij veel mensen gewoon het stuk grond oplopen en gaan praten. Straks kan dat niet meer. Een stukje sociaal contact zal verminderen. ook de ouders van Wasana gaan een grote muur maken. Op mijn verzoek zonder glas er boven op. De reden ligt niet in onvriendelijkheid of onveiligheid. Het huis is opgehoogd vanwege de wateroverlast die ze soms in het regenseisoen hadden. Nu loopt echter deze grond weer met het water weg. de muur moet dit voorkomen.

Het gaat nog goed met ons, de meesten van jullie zullen nu ook zelf wel op vakantie zijn of snel gaan. Veel plezier daar en tot snel.

60 jaar

We zitten nu op de helft van onze vakantie en de tijd vliegt weer voorbij. Als ik daaraan denk, kan ik er natuurlijk niet omheen dat morgen mijn enige zus alweer 60 kaarsjes mag uitblazen. Wij zijn er dit speciale jaar niet bij aanwezig, maar zullen in de tempel een extra kaars voor haar laten branden. Zo zijn we toch geestelijk met elkaar verbonden. Ik zal haar die dag nog proberen te bellen, heb ik haar toch even gehoord. Natuurlijk heb ik ook andere verjaardagen gemist, ik ga ze niet allemaal noemen. Perry, Klazina en Tosca jullie in ieder geval nog van harte.

Hier in de hangmat is het goed vertoeven. Ik heb uitzicht op de bouwvakkers die bij de buren een muur om de tuin an het zetten zijn, ik zie veel dorpse dingen die totaal anders zijn dan in Nederland, mijn eerste boek is uit en ben nu aan het tweede boek over Gerard Spong begonnen. Ik geniet van de kleine dingen en heb tijd om na denken over het leven. Mijn zus is 12 jaar ouder dan ik. Wat wil ik nog doen in die 12 jaar en daarna. Het is mij opgevallen dat ik mijn vrienden minder zie door allerlei omstandigheden. Hoe wil ik mijn kinderen opvoeden en welke keuzes maken we hierin. Ik zit nu ruim 4 jaar op mijn functie, het langst van alle functies die ik bij de politie heb gehad, wat wil ik de komende tijd? Ach, je hebt van die dagen dat alles in een half uurtje voorbij schiet. Daarna sta ik op, pak mijn stok en wandel een rondje door het dorp en ga ergens bij mensen in de schaduw ziten die alleen maar Thais spreken. Soms heb je aan een blik, een gebaar en een paar woorden genoeg. Het leven kan zo simpel zijn.

Zus van harte en een fijne verjaardag.

Thaise scholen

Twee verhalen op een dag, ik probeer vandaag ook een filmpje op de site te krijgen, maar ik zie wel of het lukt. Dit verhaal hoort bij de film.

Met Theo en Dirkje hebben we de eerste weken in Phu Khieo een lagere school bezocht. Het is de school in het kleine dorpje waar ook de familie van Jaap en Tommy de Boer wonen, onze vrienden uit Den Haag. Gisteren kwam een Thais/Nederlandse vrouw met haar dochter ( van Paul ) ook uit Den Haag bij ons op bezoek. In de avond werden wij uitgenodigd voor een bijeenkomst op de school waarover ik al sprak. Er is daar al jaren behoefte aan een peuterspeelzaal op het terrein van de school. Hierdoor lopen veel kleine kinderen bij de opa's en oma's rond, die eigelijk ook moeten helpen op de rijstvelden om rond te komen. Gisteren was er een vergadering en wij als Falang hebben het initaitaief genomen om het komende jaar geld in te zamelen zodat die peuterspeelzaal er volgende zomer kan komen. Dus heeft U wat over, we gaan kijken hoe we het gaan inzamelen en U krijgt natuurlijk de foto's te zien van het resultaat.

Over de scholen gesproken, ze zijn in Thailand wegens de Mexicanse griep tijdelijk dicht. Ik begreep gisteren voorlopig een week. De scholen worden die tijd grondig schoongemaakt en de leerlingen moeten thuis blijven. Dat laatste is en wens, maar ik zit hier in een internetzaak vol met kinderen die spelen op de computers. De eigenaar is de enige die een lapje voor zijn mond heeft. Niemand neemt hier ook medicijnen tegen de griep en ik weet niet of die hier ook al beschikbaar zijn.

Er zijn ruim 5000 Thaise mensen die de griep schijnen te hebben. Op 60.000.000 met je dat relatieveren en ook zijn er al diverse mensen doodgegaan an deze ziekte, maar veel waren er al slecht aan toe vanwege andere zaken. Volgens mij sterven er meer mensen in het verkeer in Thailand dan tot nu toe aan de mexicaanse griep.

Onze kinderen gan vanaf maandag dus niet naar de basisschool, maar naar een kleuterschool bij de tempel. Het is daar normaal dat de kinderen nog 2 uur slapen. Tijdens die uren spijkert ze onze kinderen bij in de Thaise taal. We zullen zien.

Lot is kapot

Beste lezers, we zijn nu 2 dagen bij de ouders van Wasana in Phu Khieo en moeten erg wennenaan het slapen zonder airco. Het is in de nacht nog rond de 30 graden en erg benauwd. We hebben wel een grote ventilator op de kamer staan, maar die kan niet voorkomen dat je in het zweet ligt te draaien. Verder zijn de matrassen rond de 1.60 meter lang en dan steek in toch 20 centimeter uit. Ach, het zal vast wel wennen.

De auto van de familie van Wasana, de broers en zus delen de auto, was voor mij onduidelijke redenen nog niet beschikbaar. Lot is het Thaise woord voor auto, voor alle duidelijkheid voor de titel van dit verhaal. De auto stond in Chonburi, een uur rijden van Bangkok en de sleutels waren weer ergens anders. Toen de auto wel beschikbaar was, belde de jongste broer dat de remmen niet in orde waren. Ik ga niet rijden met kapotte remmen en met kinderen achterin, zeker niet in Thailand. De auto moest dus gemaakt worden. Dinsdag om 12.00 uur zou die in Bangkok zijn. Thaise tijd dus, maar broer kwam om 17.00 uur. Hij had mogelijk rekening gehouden met de 5 uur tijdsverschil tussen Nederland en Thailand, al zaten we hier al drie weken. Bij aankomst van de auto bleek ook de verwarming, die hier natuurlijk voor verkoeling moet zorgen niet te werken. Dus maar weer naar de garage, want rijden met een temperatuur van 38 graden en dat zes uur lang is voor onze kinderen niet uit te houden. De auto was diezelfde avond rond 21.00 uur dus echt klaar, maar het was te laat om te vertrekken. Oh, ja de benzinemeter deed het niet, maar volgens haar broer zat de tank bijna vol, hij had er 100 kilometer mee gereden. Als de tank leeg was, ging het lampje branden en kon je nog 20 kilometer rijden.

Na een overnachting in een obscuur hotellletje, waar de kamers 500 bathjes bedragen voor een nacht ( 10 euro ), de kamers waren trouwens wel mooi, zijn we om 09.00 uur op pad gegaan. We mistte de eerste afslag in Bangkok en moesten daardoor door de drukke ochtendspits, dwars door de stad. Het kostte ons bijnaeen uur. Buiten de stad reden we lekker door, maar na 93 kilometer reed ik op de 3e rijstrook een vaartje van 100 kilometer per uur toen alle vermogen wegviel. Met veel kunst en vliegwerk lukte het mij de auto zonder schade op een uitvoegstrook tot stilstand te krijgen. Kort daarop kwam er een man van de bromtaxi ( ja dat kan op de Thaise snelweg) en die luisterde naar de auto en vertrok zonder iets te zeggen met Wasana achterop. Daar stond ik met een kapotte auto en twee kinderen ergens in Thailand langs de snelweg. Het viel anderen ook op, want na 15 minuten kwam er een politieauto van de snelwegpolitie aanrijden. Er stapte een keurig geklede politieman met donkere zonnebril uit die naar mij toe liep en twee meter voor mij in de houding sprong. Zou hij weten dat ik ook bij de politie werk? Hij vroeg iets. Ik kon alleen maar antwoorden : Lot is kapot. Mijn Thais schoot duidelijk tekort. Gelukkig kwam Wasana terug met de bromtaxi en een jerrycan benzine. Toen die in de auto zat deed hij het weer. De politie weg en wij naar een tankstation. De benzinetank bleek helemaal leeg te zijn. Na deze vol te hebben gegooid deed de benzinemeter het ook ineens weer. Hij stond helemaal op vol !! Wij vlug weer op pad, maar na een uur rijden stond de meter ineens weer op leeg. Zou de tank lekken? Wij weer tanken, maar nu kon er maar 7 liter bij. De rest van de reis is goedverlopen en wij zijn weer in Phu Khieo. Er staan nieuwe foto's op de site en deze week zal ik er nog wat opzetten. Voor Rene Bakker, maak je geen zorgen, mijn hangmat in Phu Khieu is door mijn schoonvader opgehangen en mijn eerste boek is al half uitgelezen. Het Thaise bier smaakt hier erg koud heerlijk.