We vertrokken uit Muaklek me de mededeling van de thaise hoteldirecteur dat de rit naar Ayuttaya ongeveer 60 kilometer was. Het waren weer Thaise kilometers, want na 110 Nederlandse kilometers arriveerden we indesnikhete oude hoofdstadvan Thailand. Onder het oudheidkundig museum bleken een aantal studenten een toeristenbureau te hebben. Bij hun een Tuk Tuk geboekt voor 6 personen. Theo uit Friesland bleeker na veel propwerk als laatste net in te passen. Hier de eerste olifanten gezien, Winston vond die beesten net een maatje te groot. Wel een paar mooi oude tempels gezien en daarna de lange reis van ongeveer 2 uur voortgezet naar het groene Kanchanaburi. Daar kwamen we laat in de middag aan en weden door de mensen van het Dueshine hotel verwelkomt met een lekker fris drankje. We kregen twee twee hutjes naast elkaar en vlak bij het wondermooie zwembad. Diect een duik genomen, waarbij je vanuit het zwembad een schitterend gezicht hebt op de snel stromende rivier Kwai.

Dan was het al weer zaterdag en de Thaise bevolking had duidelijk ook een dagje vrij. Wij hadden die de treinrit over de dodenspoorlijn gepland. Bij navraag zou de Thaise NS om 09.45 uur vanaf de brug overde rivier Kwai, bekend van de film, vertrekken. Het werd bijna 12.00 uur en w plakten ondertussen aan de bielzen vast, die als wachtbankjes dienden. De treinreis was de moeijte waard.Vooral het gedeeltewaarbij je overeen houten brug langs de rotsen gaat en tientallen meters naar beneden kijkt naar de rivier.

Ook op de terugweg was de trein 1 1/2 uur te laat, maar datwent ondertussen al een beetje. Wie hier is geweest zal vast direct lid worden van de fanclub van de Nederlandse Spoorwegen.

Na aankomst bij het hotel wisten we niet hoe snel w ons moesten omkleden, om het zwembad in de duiken. Wat plakten wij. Tegen de zonsondergang werd het tijd om op een groot vlot plaats te nemen. met ongeveer 50 Thaise mensen en wij als enige buitenlanders ( Falang) werden wij over de rivier gesleept en ondertussen kregen wij de avondmaaltijd voorgeschoteld. Een schitterende toch die eindigde in het pikke donker. vermoeid, maar voldaan kropen wij in ons bedje.

Vandaag zondag en wij zijn naar het oorlogskerkhof geweest, waar ruim 3.000 nederlanders liggen begraven die bij de bouw van de dodenspoorlijn in de 2e wereldoorlog zijn omgekomen. Dat lijkt en is ook veel, maarnaar verhouding weinig als je weet dat 100.000 Thaise mensen hierbij zijn omgekomen. We komen net terug van een Chinese tempel buiten Kanchanaburi, een geweldig mooie tempel. de mooiste die we tot nu toe gezien hebben. Daarna is Winston toch het slachtoffer geworden van de Thaise kapper. Zijn hoofd ismet de tondeuse vakkundig zeer kort gemilimeterd.

Nog even vergeten, maar net na het ontbijt is Dirkje in een scherpe naald getrapt. Die lag in het gras en ging dwars door haarschoen heen. Wasana spurtte direct naar de EHBO, maar die moest de pleiseters op de brommer bij de plaatselijke supermarkt gaan halen. Het gaat ondertussen weer goed met haar.

Morgen gaan we naar Hua Hin en dan komt er weer een nieuw reisverhaal. de temperatuur is ongeveer 38 graden, we wennen er bijna aan.