Leegte in Bangkok

Vandaag, zondag 12 juli en de vakantie voelt vandaag anders aan. Gisteren rond middernacht hebben we op het vliegveld van Bangkok afscheid genomen van Theo en Dirkje. Hun vakantie in Thailand zit er op. Het was een emotionele avond, waar Dirkje van de emotisch hoofdpijn kreeg en Theo met tranen in de ogen zwaaide bij de paspoortcontrole. Drie weken van huis was voor hun alleen al een uitdaging, die ze glansvol zijn aangegaan. Als ik zie wat ze met volle teugen van deze kleine drie weken genoten hebben stroomt mijn hart vol. De overgave die ze getoonden, ze probeerden alles en genoten van de kleine dingen. Deze weken hebben de band tussen ons alleen maar sterker gemaakt.

Vandaag was Bangkok even leeg voor ons, na drie weken met 6 personen op stap geweest te zijn, was het moeilijk om om te schakelen. We moeten tot dinsdag wachten op de auto van de familie en hebben besloten die dagen niet weer te gaan reizen. We blijven in het zelfde hotel, om dat het ons en zeker de kinderen erg bevalt. Wel zijn we van kamer gewisseld en tot onze verbazing is dit een grotere kamer voor minder geld. Boekt U een hotelkamer vij Siam Society Resort, vraag dan naar een kamer in het hoofdgebouw, die kost 1200 bath, het bubbelbad is alleen iets kleiner. ik heb er de afgelopen dagen nog niet ingezeten.

In de middag een bezoek gebracht aan het appartement van de zus van Wasana. Het is een eenkamerflat. ter vergelijking onze slaapkamer in Voorburg is alleen al groter. Ze woont daar samen met twee tiener kinderen en we zijn tot de conclusie gekomen dat we haar de komende jaren gaan ondersteunen, zodat ze in een kleine eensgezinswoning in de buurt kunnen wonen. Een maandelijke hulp van 75 euro is daarbij voldoende.

Vandaag niet zoveel gedaan, lekker langs de kant van de weg gegeten. Het was weer een heerlijke maaltijd op plastic stoeltjes en een ijzeren tafel die ongeveer 20 meter van een zesbaans weg door Bangkok liep. Het eten was overheerlijk en met 6 personen en een grote bier waren we net 300 bath ( 6 eurie kwijt ).

We gaan nu lekker slapen en dromen van het avontuur wat voor ons ligt, de komedne 5 weken. Ons volgende verslag komt uit Phu Khieo volgens mijn planning. Je weet een planning komt in Thailand zelden uit, dus wie weet.....

Eten op 304 meter hoogte

Vandaag toch echt de laatste dag van Theo en Dirkje uit Friesland in Thailand. Vanmorgen lekker rustig aan gedaan en na het ontbijt in de taxi gestapt om naar het dichtsbijzijnde station van de skytrain te rijden. Met deze trein, waarvan de rail ongeveer 25 meter boven alle wegen door de stad slingerd, zijn we naar het centrum van Bangkok gereden. Dirkje wilde nog wat filmopnames maken van de verkeerschaos in de binnenstad en natuurlijk op een van de markten de laatste inkopen doen.

Daarna zijn we naar hoogste toren van Bangkok gelopen, deBaiyoke Sky Tower, en op de 48 etage hebben we genoten van een uitgebreid buffet en een nog veel mooier uitzicht vanaf 304 meter hoogte. Als je Bangkok bezoekt moet je dit een keer gezien hebben. De kaarten om daar te komen en onbeperkt te eten kosten 500 bath, ongeveer 10 euro. Het uitzicht is uniek met een stad waarvan je aan alle zijden niet het einde kan zien.

Nu liggen we allemaal in het zwembad van het hotel en in de avond gaan we uit eten met de zus van Wasana en twee kinderen van haar. Het is het afscheidsdiner van Theo en Dirkje, die we rond 23.00 uur met de taxi naar de luchthaven brengen. Ze vliegen dan rond 03.15 uur en landen naar verwachting dezelfde dag op Schiphol om 09.40 uur Nederlandse tijd. Onze plannen zijn enigzinds gewijzigd, omdat de familieauto nog ergens anders staat en de sleutels bij de broer van wasana zijn die met zijn vrachtwagen ergens in Thailand aan het rijden is.

Wij gaan zondag of maandag met een busje rechtstreeks naar Phu Khieo om daar de komende weken bij de ouders van Wasana te verblijven. Genieten van het mooie plattelandsleven en in de hangmat genieten van de boeken die ik uit Nederland heb meegenomen.

Bangkok, 13 milj. inwoners en veel markten

Beste lezers, vandaag de 2e dag op rij in Bangkok. Zoals ik al had aangekondigd was dit de dag voor Dirkje en Wasana om te shoppen. Vanmorgen eerst de auto, de Toyota Camry 2.4 op laten halen bij het Siam Society Hotel. We zijn trouwens erg tevreden over dit hotel. Het ligt niet in het centrum van de stad en straalt rsut uit. de kamers zien er goed uit, het zwembad is er heerlijk en het personeel behulpzaam. Morgen heeft Theo uit Friesland plannen om een heerlijke massage te krijgen in het hotel, zijn en mijn huis zijn al een stuk mider rood en niet meer pijnlijk, behalve als Winston met zijn scherpe nageltjes er over heen krast.

Wasana en Dirkje zijn rond 12.00 uur met de taxi vetrokken om in de binnenstad langs allerlei markten te lopen. Kort na 18.00 uur kwamen ze met allerlei plastic tasjes weer het hotel binnen zetten. Ze hadden hongers, anders waren ze zeker nog niet terug geweest. Dirkje heeft haar hard opgehaald en Wasana niet minder.

De beide Theo's zijn met de kinderen naar de Mall van Pangkapi geweest. Een winkelcentrum met 5 verdiepingen en meer dan 2.000 winkels.de bovenste etage bestaat uit een bioscoop, een bolingbaan, een speelparadijs, waar de kinderen een dik uur zich hebben uitgeleefd en op het dak een heus zwembad met diverse glijbanen. Daarna naar Ome Mac Donalds om het kinderfeest compleet te maken. Natuurlijk moest er ven afgekoeld worden, dus met de taxi terug naar het hotel, een rit van 20 minuten voor 80 bath ( iets meer dan 1 euro, 50 cent ) en direct een duik inhet zwembad genomen.

Morgen al weer de laatste dag voor Theo en Dirkje. Wij brengen hun rond middernacht naar het vliegveld en daar komen ze zondagmorgenrond 09.00 uur Nederlandse tijd met Eva Air weer aan. Wij blijven nog een nachtje in het hotel en reizen dan weer verder. Waarschijnlijk gaan we eerst naar Chonburi, naar oude kennissen Noken haar familie. Jullie horen nog van ons.

Thailand het land van de roodhuiden

Beste lezers van deze weblog, dit bericht komt alweer uit Bangkok. We zijn de afgelopen dagen in Hua Hin geweest en daar heb ik enkele nieuwe foto's op de site kunnen zetten. Binnenkort probeer ik er nog meer op te zetten, ik heb er ondertussen zo'n 250 op de camera staan. Ook heeft Dirkje al flink wat filmmateriaal.

Als ik dit schrijft zitten we weer in ons eerste hotel het Siam Society Hotel en ik kijk naar buiten waar Dirkje, Theo, Britt en Winston in het zwembad aan het plonzen zijn. Heerlijk water en buiten is het rond de 37 graden en een strakblauwe lucht. Als ik de reacties uit Nederland een beetje volg dan is het daar wel wat minder. In Hua Hin zijn we welgeteld 1 1/2 uur naar het strand geweest en de beide Theo's zijn daar flink verbrand, zelfs zo erg dat we van een heerlijke Thaise massage hebben aangezien, terwijl deze in dit plaatsje toch etterlijke keren door Thaise schonen is aangeboden.

De laatste dag in Hua hin zijn we naar het historische oude houten treinstation geweest, waar tegenover een oude stoomloc staat. Daarna door naar een olifantenschool. Theo en Dirkje hebben de grootste olifanten bananen gevoerd. Daarna naar de uiterste zuidpunt van het strand, waar een grote heuvel ligt met hoe kan het anders een tempel er boven op. Om daar te komen moesten we wel 172 treden overwinnen. Ook onze Winston is naar boven gelopen. Het was een hele klim in de brandende zon, zelfs Wasana had de sweetdruppels op haar hele gezicht staan. Een schitterend uitzicht over Hua Hin en de omliggende zee was ons deel. Onder aan de trap zaten een hele troep apen die op jacht waren nar alles wat de mens aan eetbaar spul niet in de gaten hield. Een monnik was even niet aan het opletten en een aap sprong op zijn eten af. De aap moest het bekopen met een flinke klap van een groot boek. Waarschijnlijk dus indirect een klap van Boedha.

In de middag lekker naar het zwembad geweest en rustig aan gedaan. De beide Theo's zijn veel onderwater geweest, vanwege de verbrandingen. Ach, roder konden we toch niet worden. Het zal binnenkort wel diep bruin worden, of zal dit alleen maar een wens blijven?

In de avond zijn we 20 kilometer te zuiden van Hua Hin bij een restaurant op het strand gaan eten. Geweldig eten en dat bij een ondergaande zon. Op de achtergrond telden we 130 visserbootjes die weer een nieuwe lading vis aan het vangen waren. Echt een mooie afsluiting van onze dagen in Hua Hin.

De beide Theo's zijn in de avond nog een biertje gaan drinken in de stad. Lekker en barretje en een fris biertje. Helaas stond de hele stad droog vanwege het kaarsenfeest, een boedistisch feest. Toch een bar gevonden, maar het was er erg stil en we zijn dan ook niet lang blijven hangen.

Vandaag snel teruggereden naar Bangkok. Het was zeer rustig op de weg. De Thaise feestdagen zijn weer afgelopen. We konden de rit in 2 uur en 15 minuten afleggen. Morgen is het volgens mij shoppingdag voor de dames. De mannen gaan wat onders zoeken met de kinderen in de binnenstad van Bangkok. De laatste dagen in Thailand voor Dirkje en Theo zijn aangebroken.

Hua Hin en zijn verrassingen

De Laatste keer dat ik een bericht achter liet zaten we nog in Kanchanaburi. We hebben de laatste dag daar lekker rustig aan gedaan, het is tenslotte vakantie. Lekker bij het zwembad genoten van een frisdrankje of voor sommigen een koel biertje. Daarna op maandag de reis naar Hua Hin. Een rit van ongeveer 3 uur. Omdat het Thaise feestdagen zijn ( het feest van de kaarsen) hebben veel Thaise mensen een lang weekend vrij. Dat was te merken op de weg. Het leek op de snelweg op het centrum van Bangkok. Na een stoffige rit hebben we onze auto geparkeerd op het terrein van ons hotel, het PP hotel in het centrum van Hua Hin en niet te ver van het strand. Na het incecken werd het sein voor de 1e tropische verrassing gegeven. Het werd een stortbui van ongeveer 4 uur, waarna het geheel dorp blank stond. Toen het regenwater enigzins was weggelopen, besloten we de auto te pakken om even buiten het dorp op het strand te gaan eten. Je weet wel op zo'n wit strand, lekkere temperatuur, rond de 30 graden en een bruisende branding. Toen kwam onze 2e verrassing, de auto gaf de geest na 100 meter van het hotel. De kogellager van de dinamo bleek kapot te zijn. Daar stonden we dan, midden in Thailand. Gelukkig konden we direct de verhuurmaatschappij bellen. Ze zijn de andere morgen direct van Bangkok een andere auto komen brangen. We rijden nu in een Toyota Camry 2.4, een mooi zwarte directieauto rond.

Vandaag bij het opstaan brandde de zon erg fel. De bui van gisteren was snel vergeten. Na het ontbijt zijn we direct naar het strand gelopen. Niet waar de meeste touristen neerploffen, maar net iets verder. Het zand gloeide onder onze voeten, zo warm was het al rond 09.00 uur. Het strand is daar lekker breed, wit en loopt erg langzaam af, zodat de kinderen er lekker kunnen spelen. Tussen het zwemmen door kwam ik in gesprek met andere toeristen. ik dacht dat het Jappaners waren, maar ze bleken uit China te komen. Ik moest natuurlijk met ze op de foto en ook Winston kreeg meer dan voldoende aandacht. Over de onrusten in hun land ben ik maar niet begonnen.

Voor Wasana en Dirkje was het eigenlijk te warm en die probeerden onder de parasol wat verkoeling te zoeken. Met flink wat koud water is dat een beetje gelukt. Theo uit Friesland is daar ook onder handen genomen door een Thiase van ongeveer 50 jaar. Na zijn kappersavontuur zijn nu ook zijn voeten flink aangepakt, Een hele pelicure beurt op het strand, maakte van zijn maatje 47 een grote 44. Er kwam nog al wat eeld vanaf.

Vanmiddag zijn we met de nieuwe auto de bergen in gegaan naar een groot Monnikbeeld. Gezien het kaarsenfeest was het erg druk met Thai. Een hele belevenis, waarbij we allemaal door een monnik zijn ingezegend. Het beeld van de monnik was ruim 40 meter hoog en vanaf het beeld hadden we een schitterend zicht over de omliggende bergen. Op de terugweg kwam onze 3e tropische verrasing al weer om de hoek kijken. Er kwam weer een enorme hoeveelheid water uit de hemel vallen in de tijd van 1 uur.

Op de terugweg werden wij buiten het stadje Hua Hin op een kruispunt ineens tegengehouden door een politieagent die directzijn witte handschoenen aantrok. Er stond dus wat te gebeuren. Na ongeveer 5 minuten was de rij achter ons alzover opgelopen, dat ik het einde al niet meer kon zien. Toch hoorde ik geen enkele toeter. Ineens kwamen er achter elkaar 10 politieauto's aanrijden. Hoe verder die stoet ging hoe duurder de politieauto'swerden en hoe meer antennes er op stonden. Ineens was er een grote verlengde gele limocinevan de Thaise koninklijke familie, gevolgd door een stoer zwarte groet auto's die duidelijk volzaten met bodygards. Onze Amerikaanse president zou erjaloers op zijn geweest, zo'n stoer. Daarna werd het stil en was onze politieman verdwenen, ons achterlatend in een geweldige verkeerschaos van auto's en brommers.

Vanavond gaan we lekker eten op de pier van Hua Hin.

Oh, ja vergeten, juf Ellen als U dit leest, bedankt voor de mail over de groepsindeling van Winston, zou U ook kunnen laten weten in welke groep 3 Britt het volgende jaar komt ? Verder lees ik natuurlijk alle reacties van jullie, leuk dat jullie met ons meeleven. Als laatste Sander, ik hoorde dat het weer een beetje beter gaat met je schouder. De kaart van Britt en Winstin is onderweg.

groeten en tot de volgende keer !

Kanchanaburi en de Thaise NS

We vertrokken uit Muaklek me de mededeling van de thaise hoteldirecteur dat de rit naar Ayuttaya ongeveer 60 kilometer was. Het waren weer Thaise kilometers, want na 110 Nederlandse kilometers arriveerden we indesnikhete oude hoofdstadvan Thailand. Onder het oudheidkundig museum bleken een aantal studenten een toeristenbureau te hebben. Bij hun een Tuk Tuk geboekt voor 6 personen. Theo uit Friesland bleeker na veel propwerk als laatste net in te passen. Hier de eerste olifanten gezien, Winston vond die beesten net een maatje te groot. Wel een paar mooi oude tempels gezien en daarna de lange reis van ongeveer 2 uur voortgezet naar het groene Kanchanaburi. Daar kwamen we laat in de middag aan en weden door de mensen van het Dueshine hotel verwelkomt met een lekker fris drankje. We kregen twee twee hutjes naast elkaar en vlak bij het wondermooie zwembad. Diect een duik genomen, waarbij je vanuit het zwembad een schitterend gezicht hebt op de snel stromende rivier Kwai.

Dan was het al weer zaterdag en de Thaise bevolking had duidelijk ook een dagje vrij. Wij hadden die de treinrit over de dodenspoorlijn gepland. Bij navraag zou de Thaise NS om 09.45 uur vanaf de brug overde rivier Kwai, bekend van de film, vertrekken. Het werd bijna 12.00 uur en w plakten ondertussen aan de bielzen vast, die als wachtbankjes dienden. De treinreis was de moeijte waard.Vooral het gedeeltewaarbij je overeen houten brug langs de rotsen gaat en tientallen meters naar beneden kijkt naar de rivier.

Ook op de terugweg was de trein 1 1/2 uur te laat, maar datwent ondertussen al een beetje. Wie hier is geweest zal vast direct lid worden van de fanclub van de Nederlandse Spoorwegen.

Na aankomst bij het hotel wisten we niet hoe snel w ons moesten omkleden, om het zwembad in de duiken. Wat plakten wij. Tegen de zonsondergang werd het tijd om op een groot vlot plaats te nemen. met ongeveer 50 Thaise mensen en wij als enige buitenlanders ( Falang) werden wij over de rivier gesleept en ondertussen kregen wij de avondmaaltijd voorgeschoteld. Een schitterende toch die eindigde in het pikke donker. vermoeid, maar voldaan kropen wij in ons bedje.

Vandaag zondag en wij zijn naar het oorlogskerkhof geweest, waar ruim 3.000 nederlanders liggen begraven die bij de bouw van de dodenspoorlijn in de 2e wereldoorlog zijn omgekomen. Dat lijkt en is ook veel, maarnaar verhouding weinig als je weet dat 100.000 Thaise mensen hierbij zijn omgekomen. We komen net terug van een Chinese tempel buiten Kanchanaburi, een geweldig mooie tempel. de mooiste die we tot nu toe gezien hebben. Daarna is Winston toch het slachtoffer geworden van de Thaise kapper. Zijn hoofd ismet de tondeuse vakkundig zeer kort gemilimeterd.

Nog even vergeten, maar net na het ontbijt is Dirkje in een scherpe naald getrapt. Die lag in het gras en ging dwars door haarschoen heen. Wasana spurtte direct naar de EHBO, maar die moest de pleiseters op de brommer bij de plaatselijke supermarkt gaan halen. Het gaat ondertussen weer goed met haar.

Morgen gaan we naar Hua Hin en dan komt er weer een nieuw reisverhaal. de temperatuur is ongeveer 38 graden, we wennen er bijna aan.

Chokchai , Thaise cowboys

Na twee dagen bij de ouders van Wasana onder toch wel Spartaanse omstandigheden te hebben doorgebracht, hebben we afscheid genomen van Phu Khieo en zijn we weer drie uur naar het zuiden gereden. Ons doel was het plaatsje Muaklek waar we een huisje met twee slaapkamers, twee badkamers en een woonkamer annex keuken hadden gereserveerd voor twee nachten. We werden ontvangen in een bijna leeg resort door de hoteldirecteur himself die zelfs een paar woordjes ( en daar bleef het bij ) Nederlands sprak. Na de spullen in de huisje gegooid zijn we direct naar het zwembad gegaan om lekker af te koelen, het was rond de 35 graden. Er zat een leuke glijbaan bij het zwembad en de kinderen kon het niet gek genoeg gaan. Gevolg was dat Winston zo hard naar beneden vloog dat hij halverwege tegen de zijkant aan smakte met zijn hoofd. Een heel gezicht met bloed toen hij bovenwater kwam. Later bleek het een blauwe plek op de kin en een bloedneus te zijn. Het viel weer mee, maar hij is nu wat voorzichtiger.

Vandaag de tweede dag in Muaklek. Eerst naar het stadje om de was weg te brengen. Al een hele zak, maar aan het einde vande dag was alles schoon voor 60 bath ( ongever 1 euro twintig ). Daarna stond de plaatselijke kapper voor de mannen op het programma en voor de dames de pelicure. De kapper bleek ons een 50.000 kilometer beurt te geven. Niet aleen knippen, maar ook scheren, de oren van binnen helemaal schoon maken, een gezichtsmasage en als klap op de vuurpijl insmeren met 4711, een luchtje uit het jaar 0 dat in Nederland in de jaren 60 populair was en nu volgens mij nergens meer te krijgen is. Voor twee personen ( Winston was met twee paarden niet in de stoel te krijgen ) bleef te teller op 110 bath staan. U mag het nu zelf uitrekenen.

Daarna naar de watervallen van Muaklek, gegelegen in een schitterend park met allerlei bomen en met een hangbrug van staalkabels. Erg mooi, maar de watervallen vielen wat tegen. Misschien is er nog niette weinigregen gevallen. Laat dat maar even zo !

Als laatste vandaag stond de grootste farm van Azie op het programma. De Chokchai ( even kijken op google ) waar we een rondleiding van twee en half uur kregen. Zeker omdat Theo en Dirkje uit de agrarische sector komen was dit hun topper. Ongeveer 5.000 Friese koeien op 8.000 hectare grond, waar ze zelf de melk verwerken en we een T-bone steak hebben weggewerkt die net binnen de randen van ons bord bleef. Theo uit Friesland heeft daar zelfs een demonstratie koeien melken gegeven. Die Thai stonden even te kijken.

Op de terugweg nog een paar foto's gemaakt van een schitterende tempel en daarna net op tijd om toch weer even het zwembad in te duiken. Vandaag was de warmste dag tot nu toe. Ik denk dat we toch in de middag richting eind dertig graden zijn gegaan.

Morgen gaan we eerst naar Ayuttaya, om in de middag door te gaan naar Kanchanaburi. Een lange rit, maar dan zitten we dit weekend lekker midden in de Thaise groene jungle. Het oploaden van de foto's was tot nu toe nog niet mogelijk gezien de snelheid van de plaatselijke computers. Indien we een iets snellere computer vinden, komen we er aan.

Tot snel en in zijn Thais Sawadee Kap !!

vrachtwagen met sportuitlaat

Beste lezers,

vandaag het eerste bericht uit het land van de glimlach. Na een lange vliegreis met flink wat turbulentie boven de wateren die we moesten oversteken arriveerden wij in Bangkok. In de aankomsthal stond onze chauffeur ons al op te wachten en werden wij de aankomsthal uit begeleid. Buiten liep ons het zweet vanuit het hoofd, over de rug naar de bilnaad. Het was flink heet om 06.00 uur in de morgen. Direct naar ons hotel in Bagkok, waar we na aankomst onze eerste hete happen hebben geproeft. Een koed biertje erbij, waar het ijs op stond. Na al die vermoeidheid het sein om even ons bed in te duiken voor een uur of twee. De rest van de dag wat rondgekeken. Zondag met onze huurauto op pad naar de ouders van Wasana. Een rit van ongeveer 6 uur met een mooie tussenstop bij een restaurant. Vlak voor aankomst bij de ouders van Wasana een half varken aan het spit gekocht voor de avondmaaltijd. Bij Wasana haar ouders zijn we welkom ontvangen, toch was het huis zonder verkoeling te warm om te overnachten. We besloten en hotel te pakken op een minuut of 5 rijden. Erg basic, maar wel koel voor het slapen, zeker voor de kinderen. De eerste dag in Phu Khieo met de moeder van Wasana naar een stuwmeer gereden en natuurlijk een bezoek gebracht aan de rijstvelden. Vandaag hebben we een lagere school bezocht en daar een rondleiding gehad van de directeur, die wat Engels sprak. In alle klassen werden we hartelijk ontvangen door alle kinderen. Het was een mooi ervaring. Dan naar een winkel van tractoren waar we weer een rondleiding kregen. Daarna naar een vindplaats van Dinosuarussen en naar een meer waar de kinderen lekker konden zwemmen. Veel indrukken dus in die paar dagen die we er zitten.

Vooral de oude vrachtauto's die standaard overbeladen zijn en zeker uit de jaren 70 of 60 van de vorige eeuw afkomstig zijn. Ze vallen uit elkaar van armoede, vaak ontbreekt het dashboard, maar ze rijden wel en vaak met een sportuitlaat. Wat is belangrijk in het leven ?

Voor de beller onder ons, Wasana en natuurlijk de anderen ook zijn nu voor 3 cent per minuut te bereiken op 0900-1237300668604940992, een erg lang nummer. Alleen bellen als je in de mailinglijst staat en denk eraan dat het tijdverschil 5 uur is. Wij leven later.

Morgen gaan we naar Muaklek, een rit van ruim drie uur, en we willen daar in de middag weer zijn. Tot binnenkort